Prolog

Trzymała w dłoni list, który mógłby zmienić jej całe życie. Jeszcze 2 lata temu bez zastanowienia, spakowałaby swoje walizki i przyjechała tutaj, ale teraz to nie było takie łatwe. Spojrzała na łóżko na którym leżała jej matka. Właśnie 2 lata temu jej ojciec opuścił je. Był nałogowym graczem i podobno pożyczał pieniądze od jakieś ludzi, którzy należeli do gangów. Odszedł pod pretekstem „ich ochrony przed tymi ludźmi”. Nienawidziła go od tamtego momentu. W wieku 16 lat, dziewczyna zamknęła się w sobie, porzucając życie towarzyskie, przyjaciół i radosne życie nastolatki, na rzecz nauki i pracy, z której pieniądze miały wspierać jej i tak już przepracowującą się matkę. Gdyby tego było mało, pół roku temu matka trafiła do szpitala i już tam została. Była chora na serce. Teraz większość pieniędzy jakie miały, szły na jej leki i pobyt w szpitalu. Córka była gotowa zrezygnować ze studiów na rzecz stałej pracy. Jednak matka za żadne skarby nie chciała się zgodzić

• A co z Konohą?- spytała, kiedy młodsza poinformowała ją o swoim planie- marzyłaś o tej uczelni od kiedy zaczęłaś grać na skrzypcach!
• Mamo- przerwała jej dziewczyna siadając na jej łóżku biorąca do ręki jej dłoń- mam 18 lat. Od dawna jestem już wystarczająco dojrzała aby patrzeć na świat nie pod pryzmat mojego życia, ale naszego. Nie jestem głupia, wiem jak wygląda nasza sytuacja. Jeśli chodzi o skrzypce, to znalazłam kupca który da za nie wystarczająco aby opłacić twoje leki na przynajmniej miesiąc
• Nie ma mowy!- krzyknęła kobieta- nie pozwalam ci ich sprzedać ! Haru na miłość boską. Masz 18 lat, powinnaś ten czas spędzać z przyjaciółmi, zakochać się, robić głupie rzeczy
• To ty wysłałaś moje papiery do Konohy?- przerwała jej, nie chcąc słuchać ponownego wykładu matki
• Odpowiedzieli? Dadzą ci stypendium ?- ta tylko pokiwała głową, czując jak do oczu napływają jej łzy- no wspaniale!- ucieszyła się kobieta, czytając list- opłacą nawet akademik, jeśli będziesz miała średnią wyższą niż 4.5. Jesteś geniuszem więc nie powinno być problemu
• Mamo!- tym razem dziewczyna warknęła- co będzie z tobą. Nie mogę cię zostawić... Jak
• Jestem w szpitalu. Są tu ludzie którzy się mną zajmą. Na dodatek, jest tu Gaara, ten chłopak naprawdę wie co i jak. Jak będziesz potrzebowała cokolwiek wiedzieć on tu jest. Po prostu do niego zadzwonisz- dziewczyna spojrzała w radosne spojrzenie matki- na dodatek to nie całe 1.5 godziny drogi stąd, więc jak będziesz chciała, będziesz mogła przyjeżdżać w weekendy. Znajdziesz jakąś pracę, jak to ty i sobie poradzisz
• Obmyśliłaś sobie już wszystko prawda?- spytała uśmiechając się lekko- nie mam nawet prawa głosu- matka zaśmiała się i pokręciła głową jak mała dziewczynka. Haru westchnęła wiedząc, że nie ma szans aby wygrać ze swoją matką- Posłuchaj, znajdę pracę i będę wysyłała Gaarze pieniądze na twoje leki- kobieta uśmiechnęła się smutno, patrząc na swoją zbyt dojrzałą na swój wiek córkę. Wiedziała, że zniszczyła jej życie. Ale Konoha była najlepszą uczelnią w Japonii, a ona zawsze chciała tam iść
• Obiecaj mi tylko, że się nie zmienisz za bardzo – mruknęła, przytulając ją do siebie.

Nareszczie udało mi się wstawić prolog. Mam nadzieję, że będę w stanie zachęcić was tym do czytania i komentowania i podróżowania ze mną :)